Inskrypcja na ścianie Domu Kochanków w Pompejach
Inskrypcja na ścianie Domu Kochanków w Pompejach: „Amantes, ut apes, vitam melitam exigunt”, czyli” „Kochankowie, podobnie jak pszczoły, wiodą życie słodkie jak miód”.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Inskrypcja na ścianie Domu Kochanków w Pompejach: „Amantes, ut apes, vitam melitam exigunt”, czyli” „Kochankowie, podobnie jak pszczoły, wiodą życie słodkie jak miód”.
Szklane naczynie z nienaruszonym korkiem i zawartością; w środku znajduje się prawdopodobnie oliwa z oliwek z Pompejów. Obiekt znajduje się w The British Museum.
Aulus Korneliusz Celsus był rzymskim uczonym i encyklopedystą z I wieku n.e., znanym przede wszystkim jako autor dzieła De Medicina, jednego z najważniejszych źródeł wiedzy medycznej starożytności. Opisał on w swoim dziele różne metody leczenia chorób ogólnych, a w tym zalecał upuszczanie krwi (sanguis mittendus), jako działanie zapobiegawcze w przypadku przepełnienia organizmu nadmiarem „płynów”.
Pliniusz Starszy w swojej „Historii naturalnej” (Księga XXXVII, rozdział 12) opisał elektrostatyczne właściwości bursztynu. Zauważył, że potarty palcami, pod wpływem ciepła, przyciąga lekkie przedmioty, takie jak plewy, suche liście i włókna. To spostrzeżenie Pliniusza pokazuje, jak starożytni uczeni obserwowali i opisywali zjawiska przyrodnicze, które dopiero wiele wieków później zostały naukowo wyjaśnione.
Pliniusz Starszy opisał w swojej „Historii naturalnej”, że strusie chowają głowę w krzak, aby się ukryć przed niebezpieczeństwem — to przekonanie przetrwało aż do dziś jako popularny mit, mimo że nie ma żadnych dowodów na to zachowanie u tych ptaków. W rzeczywistości strusie kładą głowę nisko przy ziemi, by się ukryć, co mogło sprawiać wrażenie, że „chowają ją w piasek”.
Dziś sałata to lekka przystawka lub dodatek do obiadu, ale dla antycznych Rzymian była czymś znacznie bardziej funkcjonalnym. Uważali ją za roślinę leczniczą — szczególnie pomocną przy problemach ze snem i trawieniem.
Na terenie Parco Archeologico del Colosseo w Rzymie znajdują się ruiny Horrea Piperataria – dawnych magazynów służących do przechowywania cennych przypraw z Azji i Egiptu, takich jak pieprz, kardamon i anyż. W tych budowlach przechowywano także kadzidło, które miało ogromne znaczenie w ceremoniach religijnych i praktykach leczniczych.
Popiersie rzymskiej matrony. Rzeźba znajduje się w the British Museum.
W antycznym Rzymie istniała funkcja praegustator – zwykle niewolnika – którego zadaniem było próbowanie potraw przeznaczonych dla ważnych osób (patrycjusza lub cesarza), aby upewnić się, że nie są zatrute.
W starożytnym Rzymie istniał specjalny typ niewolnika zwanego nomenclator, którego zadaniem było przypominanie rzymskiemu patrycjuszowi imion wszystkich napotkanych osób.