Litera Y nie występowała pierwotnie w języku Rzymian
Litera Y nie występowała pierwotnie w języku Rzymian. Y dodane zostało do alfabetu łacińskiego ok. I wieku p.n.e., w celu lepszego oddawania wyrazów greckich.
Jeśli znajdziesz błąd ortograficzny lub merytoryczny, powiadom mnie, zaznaczając tekst i naciskając Ctrl + Enter.
Świat starożytnych Rzymian obfitował w szereg niesamowitych ciekawostek i informacji. Źródłem wiedzy o życiu ówczesnych Rzymian są głównie dzieła pozostawione nam przez pisarzy i dziejopisarzy. Rzymianie pozostawili po sobie mnóstwo dziwnych informacji i faktów, w które naprawdę czasami ciężko uwierzyć.
Zachęcam do podsyłania mi swoich propozycji oraz wskazywania ewentualnych poprawek lub nieścisłości.
Litera Y nie występowała pierwotnie w języku Rzymian. Y dodane zostało do alfabetu łacińskiego ok. I wieku p.n.e., w celu lepszego oddawania wyrazów greckich.
Podstawowym sposobem ataku floty rzymskiej był abordaż. Jako, że Rzym rozwinął swoją potęgę w oparciu o armię lądową, walki na morzu przez długi czas stanowiły problem, a brak umiejętności często prowadził do porażek. Rozwiązaniem stał się „kruk” (corvus), czyli rampa wyposażona w dwa lub jeden kolec (przypominające dziób ptaka; stąd nazwa), służąca do abordażu. Pozwalała ona na wprowadzenie taktyki szybkiego doskoczenia do przeciwnika i wykorzystania siły piechoty na morzu.
Słowa Juliusza Cezara „Veni, vidi, vici” padły po szybkim zwycięstwie nad królem Pontu. W 47 roku p.n.e. król Pontu Farnakes II rzucił wyzwanie Rzymowi. Sprawę rozstrzygnął Cezar podczas błyskawicznej kampanii zakończonej zwycięską bitwą pod Zelą (47 p.n.e.).
Panteon jest jedyną całkowicie zachowaną budowlą starożytnego Rzymu. Jest to jedna z najważniejszych i najbardziej imponujących budowli w Rzymie.
Cebula była niezwykle popularna w czasach antycznych Rzymian, stąd też zapewne w wielu potrawach w Europie jest nadal używana. Rzymianie wraz z podbojem Europy zabierali ze sobą warzywo w różne regiony, w tym do Germanii lub Brytanii. W Rzymie cebula uważana była za afrodyzjak.
Według rzymskiej legendy, przodkowie Rzymian wywodzą się z uciekinierów (m.in. Eneasz) z płonącej Troi, którzy osiedlili się i wybudowali miasta w Lacjum.
Mycie zębów w czasach rzymskich było nieodłącznym elementem higieny osobistej. Zaznaczyć jednak należy, że współcześni ludzie nie użyliby substancji stosowanych przez Rzymian. Wierzyli oni na przykład, że twarde składniki pozwalały zachować zębom wytrzymałość – w tym celu zgniatano kości i muszle ostryg, z których tworzono miksturę.
Plebejusze jedli używając wszystkich palców u rąk. Patrycjusze aby odróżnić się od plebsu używali jedynie trzech palców, tak aby nie ubrudzić palca serdecznego oraz małego.
Mocz w czasach antycznych był cennym towarem i wiele osób zbierało go, a następnie dostarczało za opłatą zakładom foluszniczym, które wykorzystywały go do wybielania materiału i usuwania plam. W związku z tą praktyką i chęcią dostarczenia do państwowego skarbca dodatkowych środków, w 74 roku n.e., cesarz Wespazjan wprowadził podatek od moczu (urinae vectigal).